November Növelet – Wave △ Press

COLD 20 – najlepsze oficjalne teledyski cold wave / post punk / synth pop / minimal wave / dark pop 2015 roku.

Dobry teledysk jest jak sen. Trochę w nim marzeń, trochę koszmarów. Takie właśnie są najlepsze obrazy ilustrujące muzykę w 2015 roku. Co konkretnie brałem pod uwagę przy wyborze poniższego zestawienia?

Przede wszystkim korelację wizji z fonią, a więc rytm obrazu współgrający z muzyką. Pod tym względem prawdziwymi arcydziełami są: teledysk do utworu „He’s Dying Beside” duetu November Novëlet, „O’Ornate Spade” w wykonaniu połowy duetu Lebanon Hanover, „Losing You” Sally Dige, „1995” Molly Nilsson, „DEATHBEAT#” rosyjskiej formacji Supernova 1006, czy wreszcie obraz towarzyszący kompozycji „Траур” także grającej w Rosji grupy Kaпитан Ненавидит Море. Ten ostatni utwór (podobnie jak nagranie „Free My Body” Rosa Apatrida) ma dodatkowo bardzo ważne i aktualne dziś przesłanie: „nigdy więcej wojny!”.

Niezmiennie (właśnie dzięki pokrewieństwu teledysku i snu) popularne jest obrazowanie psychodeliczne. Większość z prezentowanych wideoklipów ma taki właśnie wyraz. Warto wspomnieć, że obok nadrealistycznego piękna psychodelia wyzwala także swoistą antyestetykę – subtelną (Drift: „Hard to Accept”), oraz dosadną (Sally Dige: „Hard to Please”). Zimna fala wciąż i z powodzeniem sięga również po obrazy „industrialne” (Sexy Suicide: „Shame Of Device”, oraz wspomniany już teledysk Rosa Apatrida).

Niespodzianką zestawienia jest minimalistyczny (a nawet „brutalistyczny”) i doskonały zarazem styl klipu debiutantki z Rosji – Beard Haus. Natomiast dla polskiej artystki Izes i jej utworu „Aż do rana” warto było rozszerzyć formułę gatunkową zestawienia o człon „dark pop”. Teledyski zostały zestawione od miejsca 1. do 20. Prezentowane są wyłącznie produkcje „oficjalne”.

November Novëlet: He’s Dying Beside

2. QUAL: O’Ornate Spade

3. A Copy For Collapse: No Failure

4. Peine Perdue: Aleister

5. Ash Code: Nite Rite

6. Sally Dige: Losing You

7. Kaпитан Ненавидит Море: Траур

8. Lebanon Hanover: Hollow Sky

9. Magnetic Poetry: Be Like Wind

10. We Are Temporary: You Can Now Let Go

11. Molly Nilsson: 1995

12. Sexy Suicide: Shame Of Device

13. Supernova 1006: DEATHBEAT#

14. Sally Dige: Hard to Please

15. Izes: Aż do rana

16. Drift: Hard To Accept

17. Paradox Obscur: Dark Fortress

18. Beard Haus: Cold

19. Police des moeurs: Prèmiere neige

20. Rosa Apatrida: Free My Body

Poniżej playlista zawierająca wszystkie z wymienionych wideoklipów. Polecam oglądanie ich w trybie pełnoekranowym, bądź – w dużym formacie – za pomocą rzutnika.

Muzyka przede wszystkim – i współczesna awangarda doskonale zdaje sobie z tego sprawę. Spotkanie z najlepszymi zimno falowymi teledyskami 2015 roku jest więc kolejnym seansem ze znakomitą muzyką – stanowiąc kontynuację listy najlepszych płyt i utworów mijającego już roku.

„Ikoną” tegorocznego zestawienia jest fotografia Gracieli Iturbide – artystki kilkadziesiąt lat temu zapowiadającej wrażliwość, która właśnie spełnia się na naszych oczach.

Szymon Gołąb

November Növelet: The World In Devotion (LP; Galakthorrö; Niemcy; 23 listopada 2015)

Piękna i dziwna muzyka tego niemieckiego duetu potrafi zahipnotyzować – sprawić, że kontury rzeczywistości tracą ostrość, niczym dla bohaterów „Szklanego serca” Wernera Herzoga (występujący w tym filmie aktorzy grali w stanie osobliwego półsnu). Tak jest od początku. Mr. i Mrs. Arafna pierwszą płytę pod egidą November Növelet nagrali w 1994 roku (epka More Satanic Heroes kończąca się jednym z najsmutniejszych utworów w historii gatunku minimal wave, „Bloody November”). Potem było tych płyt (przynajmniej formatu LP) niewiele – łącznie z najnowszym longplay’em jedynie trzy… Wystarczy, aby powstała legenda (do której należy jeszcze dodać dokonania tego samego duetu pod nazwą Haus Arafna). Jak ta, dozująca muzykę niczym pożądanie, legenda brzmi dziś?

Znakomicie. The World In Devotion zawiera jedenaście kompozycji utrzymanych w charakterystycznym dla formacji refleksyjnym (czy wręcz głęboko melancholijnym) nastroju. Melorecytacjom Mrs. Arafny, przypominającym te z najpiękniejszej płyty Marianne Faithfull – Vagabond Ways z 1999 roku – towarzyszy tu subtelna (lecz potrafiąca naprawdę wzbudzić dreszcz zimnego lęku) muzyka, będąca wypadkową syntezatorowego minimalizmu, rytmiczności cold wave, a nawet witch house (w tym stylu utrzymany jest chociażby początek płyty, utwór „Be Grateful To Your Murderer”). To wystarczy, aby urzec i powołać czysty ton syreniego śpiewu.

November Növelet (fot. Alice Angeletti / źródło: novembernovelet.de)

Nie jest to album „odkrywczy”, nie poszukuje nowości za wszelką cenę. Wytrawni muzycy raczej bawią się (pisanie o „zabawie” w kontekście tej „cmentarnej muzyki” jest cokolwiek nie na miejscu…) zimno falową konwencją, którą zresztą sami stworzyli na długo przed tym, nim stała się ona wzorcem dla brzmień nowych formacji pokroju chociażby Lebanon Hanover…

Zdarzają się na The World In Devotion prawdziwe arcydzieła aranżacji. Wspomnijmy chociażby „Crying Walls”, utwór który brzmi rzeczywiście tak, jakby zawarto w jego melodii tytułowy „płacz ścian”. To niedoścignione rejestry dla wielu współczesnych naśladowców. Tak chyba zostanie.

Obok „Crying Walls” faworyzuję: „In Circles”, „Don’t Know Why I Love You”, „He’s Dying Beside”, oraz wygłosową silnie zrytmizowaną i otchłanną balladę „Fire” (to oczywiście zbieg okoliczności, że album Wagabond Ways kończył także podobny w wyrazie temat ognia – „After the Ceasefire”).

Szymon Gołąb

Album w wersji fizycznej (CD) do nabycia w sklepie internetowym wytwórni Galakthorrö (tu można również wysłuchać fragmentów płyty). Wersja winylowa (limitowana do 892 ręcznie numerowanych egzemplarzy) – pomimo, iż premiera płyty jeszcze się nie odbyła – jest już całkowicie wyprzedana.

November Növelet – oficjalna strona

November Növelet – Facebook