Replicanti: Smoke Mistress (LP; Infravox Records; Stany Zjednoczone; lipiec 2014)
Świetna płyta – choć nieco przewrotna. Replikacja, a więc swoista powtarzalność – pierwsze wrażenie kontaktu z muzyką Replicanti – wpisana jest w stylistykę tego projektu świadomie i niejako z założenia. Chris, pochodzący z San Francisco wokalista i multiinstrumentalista – założyciel Replicanti – postanowił tworzyć w niezmiennym i odrębnym stylu, nawet za cenę wspomnianej powtarzalności. Na Smoke Mistress, jego najnowszej płycie, obcujemy jednak z muzyką, która bynajmniej nie nuży – pociąga raczej i fascynuje.
Album zawiera jedenaście kompozycji, z których trzy są remiksami (dwa – otwierającego płytę utworu „Lost Control” i jeden – utworu „Forgot My Name”), zasada replikacji dotyczy więc także formy wydawnictwa. Replicanti otwiera przed słuchaczem nieskomplikowaną, oszczędną syntezatorową rzeczywistość muzyczną o zrytmizowanym charakterze (wyróżniająca tego wykonawcę ekspozycja beatu), wzbogaconą „beznamiętnym” chłodnofalowym wokalem. Ta stylistyka jest par excellence zdecydowanie bardziej taneczną (a nawet „klubową”) odmianą brzmień cold / synth wave; jednak taneczność ta jest potraktowana tu ze swoistą rezerwą, wyraźnym dystansem. Dystans – to właśnie klucz do muzyki Replicanti, modelowo niemal chłodnej, z założenia pozbawionej emocji. Potrzeba sporego kunsztu, aby przyjmując taką estetykę nie stworzyć płyty po prostu nudnej – i kunszt ten odnajdziemy właśnie na Smoke Mistress.
Najlepsze momenty płyty? „Lost Control”, „Forgot My Name” (w wersji pierwotnej, oraz remiksie Kindest Cuts), „Trust In Me”, „Holding True”, „Fade” (doskonały, nieco groteskowy efekt wokalny w tym utworze)… To chyba wystarczy, aby sięgnąć po cały album. Podobieństwa? Muzyka Replicanti przypomina wczesne dokonania kanadyjskiego duetu Scene Noir – to także jest dla niej wystarczającą rekomendacją.
Smoke Mistress to idealne wydawnictwo dla każdego, kto chce dowiedzieć się „o co chodzi” w najnowszej odmianie cold / minimal wave.
Szymon Gołąb
Wave △ Press 