PODRÓŻ W CZASIE / KuBo

KuBo: Aidan Casserly, Brian O’Malley / wokal, instrumenty elektroniczne,

KuBo

Irlandzki duet KuBo uczynił rzecz godną nie lada pochwały – pośród wielu współczesnych zespołów, które starają się brzmieniowo przywołać klimat lat osiemdziesiątych, stworzył sugestywne, ponadprzeciętne kompozycje, dosłownie przenoszące słuchaczy w najlepszy muzyczny czas tamtych lat – w niemal każdym kawałku czuć ducha „80’s”.

Przy pierwszym spotkaniu z twórczością KuBo od razu pojawiają się skojarzenia z Depeche Mode, słychać także inspiracje Kraftwerk i brzmieniem charakterystycznym dla kompozycji Johna Foxxa. Głos i sposób śpiewania Aidana Casserly’ego można natomiast porównać do wokalu Marca Almonda, przy czym podobieństwo to słychać szczególnie w utworze o nieco teatralnym wydźwięku – I Dream Electric. KuBo, w swoim jeszcze dosyć niewielkim dorobku, mają już wyraźną „muzyczną perełkę – to kompozycja The Light That Blinds, która potrafi „rozkruszyć” najtwardsze nawet serce… Idealne połączenie dźwięków spod znaku New Romantic i „depeszowego” synthu już od pierwszych sekund utworu daje pokaz zdolności tej muzyki do wywoływania potężnych emocji, a głos wokalisty i tekst powodują, że umysł zaczyna generować nieodpartą chęć poddania się tej elektronicznej, sentymentalnej ekstazie.

Określam KuBo mianem „irlandzkiego Depeche Mode” – czy zasługują na taką pochwałę, mając dosyć niewielki dorobek artystyczny? Tak. Nie liczy się bowiem ilość, lecz jakość, oraz poczucie że muzyka, jaką słyszymy jest szczera, a emocje przez nią wywoływane – prawdziwe.

KuBo - This Desolation (2014)

KuBo zostali już docenieni przez brytyjską niezależną wytwórnię Peripheral Minimal (w portfolio której znajdują się m.in. płyty Xiu, Replicanti, oraz solowego projektu Briana O’Malley’a – PolyDROID), zapowiada ona wydanie w niedługim czasie ich singla – „This Desolation”.

Czekam więc na ciąg dalszy podróży w czasie z KuBo…

Karolina Lampe / Sister Karo Wildflower

KuBo – Facebook

PODZIEMNE MISTERIUM / Xiu: Highgate & Spatial Relation: Mysteries of Chance

Xiu: „Highgate” & Spatial Relation: „Mysteries of Chance” (Split 7″; Peripheral Minimal; Wielka Brytania; 10 grudnia 2013)

Xiu & Spatial Relation Split: Highgate; Mysteries of Chance (2013)

Bardzo ważna pozycja – precjozum chłodnego minimalizmu.

Najnowsze, drugie wydawnictwo debiutującej w tym roku (płytą projektu Replicanti) wytwórni Peripheral Minimal zawiera tylko dwa utwory, ale za to doskonałe – szczególnie w połączeniu. Właśnie – połączenie! To ono jest sednem sztuki splitu, poprzez którą wypowiada się współczesna chłodna fala. W łączności brzmień – przeciwstawnych, lub współbieżnych – zawiera się forma znacząca, przekaz całości splitu. Paradoksalnie, im utworów mniej, tym sztuka ta jest trudniejsza, balansująca na krawędzi sedna minimalistycznych poszukiwań – a więc wymownej ciszy. Najtrudniej zatem zestawić ze sobą tylko dwie kompozycje, w ten sposób, by połączenie to miało brzmiący sens.

W przypadku prezentowanego wydawnictwa ten efekt został w pełni osiągnięty. Nastroje choć zmienne – uzupełniają się tu i współbrzmią. Jakie są to nastroje?

Występująca pod pseudonimem Xiu Oksana Rodionova, ma już wśród tegorocznych dokonań podobną formę, o sporych predyspozycjach do znalezienia się w zestawieniu najlepszych albumów roku – to epka „Loneliness” nagrana wspólnie z formacją Cold Colors. Podobnie, jak w przypadku tego wydawnictwa, zawarty na najnowszym splicie utwór „Highgate” poraża niemal i wabi chłodną doskonałością. Kompozycja Xiu wprowadza w ton swoistego misterium chłodu, o mrocznym, podziemnym wyrazie… Ekspozycję jej głosu na tle syntezatorowej pulsacji kontrapunktuje – brzmiąca niejako w oddaleniu – wokaliza Xiu… Ta muzyka naprawdę nachyla się do ciszy i otchłani, pozostając przy tym nader efektownie czysta w instrumentalnym wyrazie emocji.

Przeciwstawny, a zarazem podobny nastrój przywołuje utwór „Mysteries of Chance” amerykańskiego duetu Spatial Relation. Elementem łączącym jest tu wyeksponowany ciemny puls. Odmienność zaś względem pierwszej kompozycji, stanowi zdecydowanie bardziej klubowy, nieco „drapieżny” wyraz „Mysteries of Chance”, podkreślany przez żeński – poddany wyrazistej elektronicznej modulacji – wokal.

Mimo zdecydowanie zimnofalowego charakteru, split Xiu i Spatial Relation to doskonała propozycja na zbliżający się czas klubowych nocy… Czas uczynić je nieco ciemniejszymi, niż dotąd.

Szymon Gołąb

Xiu – bandcamp

SYNTH-KONKRET / Replicanti: Trust In Me

Replicanti: „Trust In Me” (singiel; Peripheral Minimal; Stany Zjednoczone; 29 listopada 2013)

Chris / wokal, instrumenty elektroniczne

Replicanti - okładka

Singiel „Trust In Me” jednoosobowego projektu z San Francisco to nowa jakość muzycznego minimalizmu. Nowość tę definiują ascetyzm i elegancja brzmienia – właściwości, które wyznaczyły niegdyś odrębność stylu Depeche Mode – stylu za którym współczesna alternatywa wyraźnie tęskni.

Replicanti ma dotąd w dorobku wydaną niedawno epkę „Electric Mistress” – cztery utwory z pogranicza estetyki EBM i minimal wave… Jednak rzeczywisty żywioł tej muzyki ujawnia się dopiero na najnowszym singlu – to: zimnofalowy wokal, syntezatorowy konkret i wyrazisty rytm. Pod tym względem Replicanti wpisuje się w nurt minimal wave o bardziej „przestrzennej” wizji brzmienia – nurt, który tworzą aktualnie formacje KuBo, czy Minuit Machine.

Dlaczego singiel „Trust In Me” zasługuje na szczególną uwagę? Cenię zwrot tej twórczości w stronę brzmień zdecydowanie bardziej minimalistycznych – to właśnie napięcie muzycznej czerni i bieli połączone z oddechem przestrzeni jest tu urzekające i nieporównywalne. Jeśli też dodać do tego zapowiedź, iż odtąd utwory projektu wzbogacać będzie żeński wokal… Czekam niecierpliwie na epifanię Królowej Chłodu.

Trust In Me? Tak, zdecydowanie warto zaufać tej muzyce.

Szymon Gołąb

http://www.youtube.com/watch?v=TmBiNlbt7Ck

Replicanti – bandcamp

Stwórz witrynę internetową lub bloga na WordPress.com Autor motywu: Anders Noren.

Do góry ↑