LIVING IN THE PAST / The Living Gods Of Haiti: Run Back To Never

The Living Gods Of Haiti - Run Back To Never (EP; 2015)

The Living Gods Of Haiti: Run Back To Never (EP; Francja / Wielka Brytania; październik 2015)

Płyta z 2015 roku? Tak, „let’s go living in the past” – tym bardziej, że w celu poznania nagrań duetu The Living Gods Of Haiti naprawdę warto spojrzeć wstecz. Zawarty w ich muzyce element magiczny (czy wręcz mistyczny) sprawia, że owo spojrzenie w przeszłość będzie zarazem widzeniem przyszłości – 13 maja bowiem ukazać ma się nowy album tej interesującej formacji, zatytułowany Killing Lotus. Oto jego zwiastun:

Pięknie, prawda? Tęsknię do takich brzmień: fuzji eteryczności, subtelnej elektroniki i natchnienia rodem z nagrań Cocteau Twins czy Dead Can Dance (wy natomiast tęsknicie do ich radiowego miejsca, audycji Tryton, która powróci niebawem, ale… w afrykańskim eterze). Eteryczność, natchnienie, mistycyzm – to podstawowe żywioły muzyki The Living Gods Of Haiti.

Duetu nie tworzą muzycy debiutujący dopiero na scenie – Marca Collina znamy z legendarnej już (i przez niektórych uważanej za najlepszą obecnie w interpretacji brzmień new wave) grupy – nomen omen – Nouvelle Vague, zaś Rebekah Dobbins (głos The Living Gods Of Haiti) to utalentowana wokalistka, twórczyni sztuk wizualnych i poetka. Zaśpiewała na płycie 3 (NV3) Nouvelle Vague wesołą piosenkę „Ca Plane Pour Moi”. Jest pół-Angielką, pół-Syryjką – i stąd urocze orientalizmy w muzyce duetu.

Rebekah Dobbins (fot. Marii Andre / źródło: Facebook)

The Living Gods Of Haiti subtelnie dozują słuchaczom rozkosze swoich nagrań. Run Back To Never jest czteroutworową epką (na nowej płycie znajdzie się zaś pięć kompozycji), dwukrotnie – na początku i w finale – opracowującą temat „The Hunt, The Harvest, The Sea”. Co urzeka na tej płycie?

Swoboda w poruszaniu się w różnorodnych rejestrach nastroju. Choć wszystkie z pomieszczonych na krążku utworów łączy eteryczne piękno, to są one całkowicie różne, a linie melodii przebiegają tu od trip-hopowej elektroniki „The Hunt, The Harvest, The Sea”, przez subtelne natchnienie ballady „A Winter in Summer”, po orientalną rytmiczność (bliską chociażby solowym dokonaniom Lisy Gerrard) w utworze „Father”.

Czasem warto „żyć przeszłością”. Warto też czekać na nowe nagrania The Living Gods Of Haiti.

Szymon Gołąb

Płyta w wersji cyfrowej do nabycia na stronie The Living Gods Of Haiti w serwisie Bandcamp; tam też dostępny jest (pre-order) nowy album zespołu. EP Killing Lotus do nabycia także w serwisach streamingowych: iTunes, Google Play, Apple Music.

The Living Gods Of Haiti – oficjalna strona / Facebook / SoundCloud / YouTube / Twitter

25 kwietnia 2016 0

NOWA KLASYKA / Hamsas Xiii: Encompass

Hamsas Xiii: Encompass (LP; Blaylox Records; Stany Zjednoczone; 22 kwietnia 2015)

Hamsas Xiii - Encompass (lp; 2015)

Mająca ukazać się wkrótce płyta Encompass to debiutancki longplay amerykańskiego duetu Hamsas Xiii, który – pomimo, iż funkcjonuje na scenie od dość niedawna – już skupił na sobie uwagę nad wyraz sporej liczby słuchaczy, oraz znaczących mediów muzycznych. Na czym polega fenomen popularności tego zespołu?

Po pierwsze: jego członkiem jest gitarzysta legendarnej „gotyckiej” formacji The Wake, Richard Witherspoon, którego talent gwarantuje, iż muzyka w powstanie której został on zaangażowany, niemal zawsze odznaczać się będzie najwyższym poziomem wykonawczym. Kompozycje autorstwa Witherspoona, często po prostu nie mają sobie równych pod względem osobliwej ciemnej nastrojowości. Po drugie: brzmienia Hamsas Xiii to niejako esencja stylistyki, którą zwykło się utożsamiać z jedną konkretną nazwą – 4AD. Jednakże nie w kształcie, często chybionym, jakim jest obecnie repertuar tej „kultowej” wytwórni – a w tym, do której przywykliśmy dzięki najlepszym płytom wykonawców nagrywających dla tego labelu w pierwszym okresie jego funkcjonowania: Cocteau Twins, Dead Can Dance, czy This Mortal Coil. Muzyka jest bardzo ważną funkcją pamięci; sama będąc wspomnieniem, przywołuje wspomnienia w sposób doskonały – ten właśnie psychologiczny fakt, twórczo wykorzystał duet Hamsas Xiii.

Robyn Bright i Richard Witherspoon (Hamsas Xiii)

Encompass to niezwykły album. W jego wnętrzu odnajdziemy piętnaście nastrojowych kompozycji, których dominantą jest niebywałej wprost urody, żeński wokal. Należy on do Robyn Bright, być może znanej niektórym czytelnikom (choć w to wątpię) z jej udziału w formacji Cockatoo. Głos Robyn wyróżnia się zarazem siłą i subtelnością – tak, iż jego porównanie do wokalu Elizabeth Frazer jest w pełni uzasadnione. Ten „syreni śpiew” (to chyba najwłaściwsze tu określenie) został na Encompass ujęty w ramy równie wspaniałej i różnorodnej muzyki. Jej stylistyczna rozpiętość odnajduje się na skrzyżowaniu gatunków: ethereal, dark wave, cold wave i trip hop. Znajdziemy tu także utwory bliskie orientalnej fascynacji Dead Can Dance („Tigers”, „Eclipse”, „Sacred Circuit”), dzięki czemu album nabiera tajemniczego powabu i potęgi wyrazu. Zaznaczyć jednak należy, iż są to brzmienia bliskie stylistyce tej australijskiej formacji, jednak tylko i wyłącznie tej, która obecna jest na pierwszych wydawnictwach Dead Can Dance, pochodzących z połowy lat osiemdziesiątych. Możliwość słuchania podobnej muzyki, ale powstałej w 2015 roku, jest doznaniem wprost niemożliwym do opisania… Być może na taką właśnie płytę czekałem od lat.

Różnorodność tego albumu to jego podstawowy żywioł. Klasyczna energia cold wave, chociażby spod znaku Siouxie and the Banshees, również jest obecna na Encompass – w najlepszej z możliwych postaci: eterycznej i rytmicznej zarazem (utwory „Congratulations”, „Exploding Heart”, oraz doskonale hipnotyczny „Waterstone”).

Najpiękniejsza płyta, ze wszystkich, których wysłuchałem dotąd w 2015 roku.

Szymon Gołąb

Fragmenty albumu (wersja elektroniczna) dostępne są aktualnie w serwisie iTunes.

Hamsas Xiii – Facebook

11 kwietnia 2015 0

NIEREALNA NADZIEJA / Red Painted Red: Hey Dum Dum

Red Painted Red: Hey Dum Dum (Wrotycz Records; Wielka Brytania; 27 marca 2015)

Red Painted Red - Hey Dum Dum (lp; 2015)

Zawrzało ostatnio na scenie trip hop / ethereal / darkwave. Koniec marca przyniósł premiery trzech znakomitych płyt: niemal zimno falowej Dance And Cry duńskiego duetu Darkness Falls; mistycznej i transowej Wound Theory. Act I: Ghost ukraińskiego Sorrow Leads To Salvation; oraz najbardziej tajemniczego chyba z tego tryptyku krążka – Hey Dum Dum brytyjskiej formacji Red Painted Red. Czy te nazwy i tytuły mówią coś rodzimemu słuchaczowi? Pora, aby zaczęły. Na początek więc wsłuchajmy się w najnowszy album Brytyjczyków z Red Painted Red.

Ten pochodzący z Manchesteru duet ma w swojej dyskografii trzy płyty rozmiaru longplay: Colours Boxset (2009), I Am Nothing (2011), oraz najnowszą, wydaną przez polski label Wrotycz Records – Hey Dum Dum. Na ostatnim albumie znalazło się dziewięć kompozycji o nader niesamowitej atmosferze, przywodzącej na myśl najlepsze dokonania początków nurtu trip hop, firmowanych przez wykonawców wytwórni 4AD. Muzyka Red Painted Red spodoba się więc na pewno wszystkim, którzy tęsknią do tego właśnie nastroju, reprezentowanego chociażby przez wczesne wydawnictwa His Name Is Alive. Dawka tajemniczości i delikatnej zaświatowej aury zawarta na krążku Hey Dum Dum jest wprost nieporównywalna i urzekająca.

Red Painted Red - Hey Dum Dum (płyta CD) — Red Painted Red – Hey Dum Dum (płyta CD)

Klucz do tej płyty to subtelność, obecna tu głównie za sprawą eterycznych melorecytacji w wykonaniu Yew – wokalistki obdarzonej nader zwiewnym, niemal „anielskim” (kwintesencja gatunku ethereal), oraz powabnym – miejscami w niemal „koci” sposób – głosem. Żeńska melorecytacja to podstawowy żywioł Hey Dum Dum; na tym krążku śpiew pojawia się jedynie w utworze wygłosowym (i jednym z najlepszych) – „Another Day”. Yew jest także autorką tekstów większości kompozycji, opowiadających o „życiu wewnętrznym” i duchowym wymiarze zdarzeń codzienności (także tej cielesnej i specyficznie kobiecej), co doskonale współgra z muzyką ilustrującą opowieści Red Painted Red. Jaka to muzyka?

Hey Dum Dum, obok klasycznego trip hopowego zrytmizowania, sprawia wrażenie albumu nader bogatego aranżacyjnie – również w zakresie wykorzystania tradycyjnego instrumentarium. Pojawiają się tu skrzypce (najpiękniej brzmiące w kompozycji „Rhytm of Life”), fortepian, saksofon, dzwony, oraz świetne kilkusekundowe „wejścia” przesterowanej gitary elektrycznej (chyba najbardziej wyraźny łącznik tej płyty z eteryczną muzyką spod znaku 4AD). Całość zaś opleciona jest prawdziwym arboretum delikatnych brzmień elektronicznych, odpowiedzialnych za ogromną przestrzeń zawartą w muzyce Red Painted Red. Dzięki tym wszystkim składnikom Hey Dum Dum w pełni zasługuje na miano odrealnionej podróży do wnętrza muzycznego przeżywania. Ta płyta jest wręcz doskonałym i wyraźnie podbarwionym ciemnością „tripem”.

Które utwory faworyzuję? „Late November”, „Rhytm of Life”, „I’m No Johny Cash”, „Her Hair” (zawarta w tej kompozycji magia synkopy urzeka!). Przepiękny i poruszający jest również duet w „Another Day”.

Albumu Hey Dum Dum warto słuchać po zmroku, lub z zamkniętymi oczami – wyzwoli to całe piękno i niesamowity koloryt nierealnej nadziei zawartej w jego wnętrzu.

Szymon Gołąb

Płyta dostępna jest w wersji fizycznej (CD) w sklepie internetowym Wrotycz Records.

Red Painted Red – oficjalna strona

Red Painted Red – Facebook

5 kwietnia 2015 0

2nd WROTYCZ FESTIVAL / Zapowiedź

2^nd Wrotycz Festival (11 kwietnia; Pawilon NG Nowa Gazownia; Poznań ul. Ewangelicka 1)

Tegoroczna edycja festiwalu organizowanego w Poznaniu pod egidą Wrotycz Records adresowana jest zdecydowanie do odbiorców ceniących w muzyce wysublimowanie, brak przypadkowości i nastrój. Dzięki swojej drugiej odsłonie Wrotycz Festival staje się ważną alternatywną propozycją na mapie polskich wydarzeń muzycznych, zapewniając starannie zaaranżowane spotkanie z brzmieniami nurtów: dark wave, trip hop, dark folk, ambient, oraz martial industrial. Swoje miejsce podczas 2^nd Wrotycz Festiwal znajdzie również sztuka performance połączona z interesującymi eksperymentami w zakresie muzyki konkretnej i elektroniki, a wszystko to za sprawą planowanego występu polskiego artysty, Huberta Wińczyka (Urinatorium). Organizatorzy przewidzieli także dodatkową atrakcję w postaci after party w klubie Strefa B. Pełen line-up festiwalu przedstawia się następująco:

Dernière Volonté (Francja)

Ô Paradis (Hiszpania)

Svartsinn (Norwegia)

The Devil & The Universe (Austria)

[haven] (Polska)

Urinatorium (Polska)

Utwory tych wykonawców zostały zawarte na „kasecie” – w celu jej odtworzenia należy kliknąć poniższy obrazek:

2nd Wrotycz Festival - kaseta promocyjna — 2nd Wrotycz Festival – kaseta promocyjna

Bilety na 2^nd Wrotycz Festiwal w cenie 90 PLN dostępne są w przedsprzedaży prowadzonej w dniach 1 – 31 marca za pośrednictwem strony internetowej Wrotycz Records. Będą również dostępne w dniu festiwalu (od godz. 17) przy wejściu do budynku NG Nowa Gazownia w cenie 100 PLN. Dla osób zainteresowanych przyjazdem na festiwal z zagranicy zamawianie biletów odbywa się drogą mailową: wrotyczrecords@op.pl

2nd Wrotycz Festival 2015 - plakat wydarzenia — 2nd Wrotycz Festival 2015 – plakat wydarzenia

11 kwietnia będzie w Poznaniu bardzo dobrym dniem dla nowoczesnej i wartościowej muzyki. Wave Press i audycja Transmission / Transmisja obejmują 2^nd Wrotycz Festival patronatem medialnym.

Szymon Gołąb

Wrotycz Festival – Facebook

2nd Wrotycz Festival – wydarzenie / Facebook

2nd Wrotycz Festival – oficjalne after party – wydarzenie / Facebook

1 marca 2015 0

JESIEŃ / Ghost Actor: Unfold

Ghost Actor: Unfold (LP; aufnahme + wiedergabe; Austria; 31 października 2014)

Jeśli istnieje korespondencja barw i brzmień, to temu albumowi należy się miano szarego. Nie jest to jednak określeniem negatywnym; wręcz przeciwnie – muzyka zawarta na pierwszym longplay’u duetu Ghost Actor dlatego brzmi niczym owa „barwa środka”, gdyż zdolna jest przechylić się w nastroje przeciwległe i nieporównywalne; połączyć żywioł światła z ciemnością.

Na Unfold składa się zaledwie sześć kompozycji i – biorąc pod uwagę ich niespieszny, pełen skupienia charakter – jest to miara odpowiednia. Co to za muzyka? Ghost Actor jest fuzją talentów związanych z bardzo różnymi odmianami chłodnych elektronicznych brzmień – Corina Nenuphar (znana między innymi z Vile Oblique) odpowiada za warstwę wokalną utworów; Mahk Rumbae (grający chociażby w formacji Oppenheimer MkII) tworzy ich instrumentalną oprawę. Oboje muzyków porusza się tu w obszarach dość odległych od tych, jakie powołują w „macierzystych” projektach – w efekcie powstały brzmienia, które co pewien czas powracają w historii najnowszej muzyki, najbliżej zaś im do ciemnej odmiany muzycznego namysłu, trip – hopu.

Rytm tego gatunku został tu jednak zastąpiony ascetyzmem pulsu zimnej fali – i to jest chyba jednym z największych uroków tej płyty. „Sparks”, „Forbiden” i „Lines” są biegunami zimna albumu, nachyleniem jego szarości w zdecydowanie mroczną stronę. Tym zaś, co rozjaśnia aurę całego wydawnictwa jest głos Coriny – bliski estetyce proponowanej przez SHE.XIST (pamiętacie jej znakomite nagrania z polskim muzykiem, Mirrormanem?) – to jednak nader osobliwe rozjaśnienie, a raczej „ciemne światło”. Nieokreśloność jest zatem kolejnym walorem Unfold.

Przyznaję, nie często będę powracał do wnętrza tego albumu. To płyta przyporządkowana jesieni i tylko jesieni. Brzmi doskonale tu i teraz, lecz jej obecność jest nie do pomyślenia w lipcowym słońcu. Po raz pierwszy spotykam się z aż tak wyraźnym brzmieniem czasu w muzyce. Po jakie zaklęcia sięgnęli Corina i Mahk, aby powołać tę magię?

Szymon Gołąb

Ghost Actor – oficjalna strona

Ghost Actor – Facebook