Kaпитан Ненавидит Море: Траур (EP; Muz Icona / Dark Media Group; Rosja; 25 marca 2015)

Płyta, której słucha się z przerażeniem i przyjemnością – doznaniami podobnymi do tych, kiedy oglądając koszmary Goi odwracamy z niesmakiem wzrok, przyznając jednocześnie: jakie to prawdziwe – i przez to piękne! Album Траур, najnowsza epka rosyjskiej post punkowej formacji Kапитан Ненавидит Море, znaczną część swojej siły oddziaływania zawdzięcza właśnie sferze wizualnej – teledyskom – a więc sztuce, o której pisano, że jest jak sen, ale równie dobrze może być też koszmarem.

Траур to płyta o śmierci sprowokowanej (zabójstwo) i zinstytucjonalizowanej (wojna). Ten trudny temat został potraktowany przez rosyjskich muzyków z wnikliwością psychoanalityka – przypomnijmy, że to właśnie Freud po raz pierwszy w podobny sposób podszedł do psychicznej aberracji (do której pożądanie wojny zalicza się z całą jaskrawością), upominając chorego: „nie interesuje mnie pańska symulowana paranoja, ale metoda tej symulacji”. Paranoja, w jaką dziś wpędza się każdego niemal człowieka (telewidza, internautę, czytelnika gazet, słuchacza radia…) polega na budowaniu strachu i nienawiści. Niewyważone wypowiedzi polityków i dziennikarzy (obie profesje wykonują obecnie, niestety, przeważnie przypadkowi ludzie – bez wykształcenia i powołania) są rodzajem amorficznych haseł, rzucanych w przestrzeń publiczną celem podburzenia i wzbudzania agresji. „Wszystkiemu winna jest Rosja” – to wiadomo niemal na równi z faktem, że „Polska jest krajem wielkich możliwości„. Wypowiedzi propagandowe operują wspólną symboliką, którą z czułością barometru „kataloguje” współczesna sztuka alternatywna. W jej rękach symbole tej paranoi nabierają nowych znaczeń: są wyrzutem, żalem i sprzeciwem – niczym ostatni taniec Wacława Niżyńskiego, groteskowy już i porażony chorobliwą ekspresją. Ten „cykl gestyczny” powtarza w teledysku do kompozycji „Траур” taniec pijanego esesmana – i jest to jedna z najtrafniejszych odpowiedzi sztuki na kształty, które stara się wszczepić odbiorcy dzisiejsza wojenna propaganda.

Upojenie alkoholowe, bądź narkotyczne, jest amokiem – bliskim namiętności do wojny. Teledysk do tytułowego utworu najnowszej płyty Kапитан Ненавидит Море szczególnie dobitnie ilustruje również i ten aspekt paranoicznej upojności. W tych kadrach wszystko rozgrywa się z pijackim przerysowaniem, w spowolnieniu, a jednocześnie ze straszliwą samowiedzą świata określonego przez czerń i biel. Efektu dopełnia rekwizytorium zniszczenia i śmierci: trumna, trup dziewczyny, krew, karabin maszynowy, zrujnowana świątynia i ogień. Pojawia się również alkohol i personifikacje strachu – obecne tu z dosadnością niespotykaną od czasu podobnych wizji w wideoklipie do „Fatherland” niemieckiej grupy Die Krupps.

Jaką muzykę ilustrują te obrazy? Doskonałą, mocną, wyrazistą i rytmiczną. Ekspozycja gitar i świetnego wokalu usidla, zaś aura wpisana w te brzmienia nie pozwala niemal odejść od głośników. Wszystkie pięć kompozycji pomieszczonych na epce Траур jest godnych polecenia – szczególnie odbiorcom ceniącym nastrój obecny na Floodland The Sisters Of Mercy. Po raz pierwszy chyba nie mam nic więcej do dodania – z wyjątkiem ostrzeżenia: Траур to płyta, która może „boleć”.

Szymon Gołąb

Капитан Ненавидит Море – Facebook

Капитан Ненавидит Море – VKontakte

Płyta w wersji elektronicznej (mp3 / flac) dostępna jest na stronie wytwórni Muz Icona.