Philippe Laurent: Phoenix (EP; Peripheral Minimal; Francja; 5 maja 2017)
Tytuł tej recenzji jest jak żywcem wyjęty z polskich portali informacyjnych (mania contradicens: co innego w tytule, co innego w treści) i – na przykładzie najnowszego wydawnictwa Philippe’a Laurenta – pokazuje, co wybierają w muzyce Francuzi. Niezmiennie jest to znakomity minimal synth, którego jednym z „ojców” jest autor epki Phoenix. Co znajdziemy w środku płyty?
Synthétique: A French Synthwave Compilation 1982 – 2016 (kompilacja; Peripheral Minimal; Wielka Brytania; 10 stycznia 2017)
Brytyjska wytwórnia wydała składankę z francuskim synthem… To złośliwość? Nie tym razem – starannie przygotowanej kompilacji Synthétique słucha się z wielką przyjemnością, co nie wyklucza też wyraźnej funkcji edukacyjnej spełnianej przez to wydawnictwo. Co znajdziemy na tym krążku?
Wybór utworów skoncentrował się, co podpowiada już tytuł płyty, na różnorodnych odcieniach synthwave – a więc gatunku rdzennie związanego właśnie z Francją. Wyróżniają go: minimalizm, melodyjność i rytmiczność – osiągnięte (w większości) za pomocą analogowych syntezatorów i nieco eterycznej (vide Peine Perdue chociażby) warstwy wokalnej. To wszystko, a ile frajdy! Czytaj dalej „SYNTETYCZNA ŻABA / Synthétique: A French Synthwave Compilation 1982 – 2016”→
Philippe Laurent: Mithra (EP; Peripheral Minimal; Francja; 28 lipca 2015)
Jak powinna brzmieć muzyka tworzona przez artystów legendarnych? Być może właśnie tak, jak utwory zawarte na krążku Mithra – konsekwentnie omijające wszystkie próby gatunkowego zaszeregowania, dalekie od schematyzacji, a przy tym niezwykle pociągające swoim przewrotnym urokiem. Philippe Laurent, znany chociażby jako jeden z prawodawców stylu minimal wave, nagrał płytę odległą niemal od wszystkiego, co dziś określa się tym mianem. Jej podstawowym tematem są symbole kuszenia (ujęte tu w bardzo tradycyjny sposób), zaś muzycznym wyrazem – żywioł deformacji, stosowany przez francuskiego artystę od lat i z upodobaniem. Pod deformacją (ogarniającą nawet liternictwo facebookowych wpisów Laurenta) skrywa się znakomita muzyka, zdecydowanie wyprzedzająca epokę – choć wyróżniający ją efekt awangardowy został osiągnięty przez nader misterną grę z konwencjami obecnymi w klubowych brzmieniach elektronicznych już od kilkunastu lat.
Philippe Laurent (fot. Aurélien Digard / źródło: Facebook)
Właśnie! Jak grał Laurent przed laty? Tak, iż nowoczesności zawartej w tej muzyce nie powstydziłby się żaden ze współczesnych wykonawców minimal wave, gatunku wręcz wyróżniającego się dziś stylizacjami na syntezatorowy wintaż. Oto utwór „Rapide 1” z 1982 roku, przypomniany niedawno na splicie z Philippe’a Laurenta z (również uchodzącym za legendarny) duetem Xeno & Oaklander:
Najnowsza epka Mithra to właściwie dwa utwory (tytułowy, oraz „La tentation de Saint Antoine”) z z dwoma wariacjami o przyrostkach „V. 1” i „V.2”. Dominuje tu zasada „kontrastu-nawiązania”, tak iż spoista nastrojowo całość tego niewielkiego albumu jest wypadkową taneczności i minimalitycznego eksperymentu o wyraźnie wyeksponowanej melodyjności. Zwracają uwagę liczne przekształcenia wokalne wykorzystane również zgodnie ze wspomnianą regułą: „mistycyzujący” śpiew przypominający nagrania formacji Era, czy Delirium (kto jeszcze pamięta ten drugi zespół?) połączono tu z ciekawą w wyrazie modyfikacją męskiego wokalu zbliżoną do czkawki, bądź „beknięcia”. Nawet ten zabieg ma swój kontekst, może się bowiem odnosić do demonicznej artykulacji opętanych, znanej chociażby z zapisów egzorcyzmów nad Anneliese Michel.
Philippe Laurent – Mithra (płyta winylowa)
Umiejętność swoistego żonglowania trudną symboliką, oraz wzorcami muzyki popularnej wpisana w świetne brzmienia spod znaku (wciąż i jednak) minimal / synth wave wyróżnia Mithrę spośród wielu współczesnych płyt. Choć album może nie przypaść do gustu nieco bardziej „ortodoksyjnym” zwolennikom gatunku w jego nierozwojowej postaci, to zdecydowanie wart jest wysłuchania. Najlepiej jednak tę muzykę poznawać na parkiecie, w kuszącej jasności stroboskopowych lamp. Partnerka naszych pląsów obowiązkowo zaś winna wyróżniać się nieco demoniczną urodą.
Wave △ Press 