MELODYJNY CHŁÓD / Brandy Kills: Violent but silent pain

Brandy Kills: Violent but silent pain (LP; Mountain Fighting Records; Rosja; 12 czerwca 2015)

Violent but silent pain, najnowszy longplay i kolejny element spoistej nastrojowo, oraz stylistycznie układanki, jaką jest bogata dyskografia Brandy Kills, potwierdza jakość i odrębność muzyki tej syberyjskiej formacji – i to niemal w skali światowej. Oto bowiem, dzięki muzyce Rosjan, obcujemy z brzmieniami dark wave, synth pop w najlepszej z możliwych postaci.

Igor Szaprański (wokal) i Jelizaweta Szaprańskaja (instrumenty klawiszowe, wokal towarzyszący, teksty), czyli duet stanowiący zasadniczy rdzeń formacji Brandy Kills, uraczył nas – podobnie, jak w zeszłym roku – obszernym dziesięcioutworowym wydawnictwem. Jego podstawowym wyróżnikiem jest melodyjność, odmieniana tu przez wszystkie przypadki przestrzennych brzmień syntezatorowych, oraz wzmocniona nastrojowością klasycznego instrumentarium (doskonała partia fortepianowa w utworze „Victim Eyes”, powstałym przy udziale rosyjskiego projektu witch house dsrtEgl). Album zawiera także mocniejsze w wyrazie post punkowe akcenty, jak chociażby wypełniony soczystym brzmieniem gitary basowej „Grave Form”; całość zaś spaja – co jest już cechą rozpoznawczą nagrań Brandy Kills – mocny niski głos Igora Szaprańskiego, mogący kojarzyć się z metodą wokalną Aleksandra Veljanova. Zwornikiem niezwykłej aury albumu jest utwór „Have no friends” – być może najbliższy dokonaniom wspomnianego Deine Lakaien.

Brandy Kills - ilustracja do utworu "Have no friends" (kliknij, aby wyświetlić tekst) — Brandy Kills – ilustracja do utworu „Have no friends” (kliknij, aby wyświetlić tekst)

Violent but silent pain to wspaniała płyta, nagrana przez wytrawnych muzyków (przypomnijmy, że drugim projektem Szaprańskich jest post punkowa grupa Сруб, która niedawno wydała także doskonały longplay Хтонь), o nieporównywalnej – mogącej powstać chyba tylko w syberyjskiej duszy i wyobraźni – chłodnej nastrojowości.

Szymon Gołąb

Brandy Kills – VKontakte

Brandy Kills – Facebook

15 czerwca 2015 0

CAŁY TEN ZGIEŁK / Future: Horizons

Future: Horizons (LP; Requiem Pour Un Twister; Francja; 25 maja 2015)

Doskonała płyta! Najnowszy krążek francuskiego tria Future zawiera muzykę o intensywnym, ciemnym, a zarazem przebojowym wyrazie. Jest to też jedna z najlepszych propozycji chłodnego i transowego brzmienia na współczesnej scenie cold wave / post punk / goth gaze.

„Goth gaze”? Tak, element „– gaze” zdecydowanie dominuje na tej płycie, pełnej zgiełku gitar elektrycznych (o niekiedy zaskakująco progresywnej ekspresji) przebitych mocnym rytmem automatu perkusyjnego i znakomitym męskim wokalem. Połączenie tych składników wyzwoliło chłodną muzyczną energię o nieporównywalnej potędze wyrazu, która zresztą obecna jest w nagraniach Future od czasu świetnej epki Abyss z 2013 roku.

Horizons to czwarte wydawnictwo w dyskografii Future, a zarazem jedyne dotąd w formacie longplay. Płyta, którą zapowiadał na początku roku singiel Side Effects, zawiera dziesięć kompozycji – w tym wspomniany utwór singlowy, oraz nieco odmiennie (dodajmy: znacznie lepiej, bardziej dynamicznie) zagrany killer epki Abyss, zimny i transowy utwór „Colors”. Poczucie mocy, czy też wrażenie obcowania z nieskrępowanym i potężnym żywiołem dźwięku są podstawowymi doznaniami w kontakcie z Horizons; o muzycznym kunszcie Francuzów może zaś świadczyć intensyfikacja tej energii, jaka dokonała się na nowym krążku względem i tak głośnej, oraz dynamicznej epki Abyss. Posłuchajcie przemiany w brzmieniu „Colors” – jest ona znamienna dla stylistyki, jaką obecnie prezentuje Future – oto pierwotna wersja tego utworu:

…i jego najnowsza interpretacja:

Okazuje się, że ten znakomity temat można było zagrać jeszcze doskonalej. „Colors” jest niejako kluczem do całej płyty, zawiera w sobie jej podstawowe – wspomniane już – wyróżniki. Aby jednak całość nie była zbyt monotonna, w kolejnych utworach znaleźć można liczne zmiany tempa (celują w tym: kompozycja „Stay”, a także – najlepsza na płycie – „Again” i wygłosowa „Space Hole”), różnorodne odcienie automatycznego rytmu, eksperymenty wokalne, oraz progresywne riffy gitar.

Future - Horizons (płyta winylowa) — Future – Horizons (płyta winylowa)

Album Horizons spodoba się wszystkim zwolennikom brzmień spod znaku All Your Sisters (koncertowy występ tej grupy w Polsce był podobno bardzo dobrze przyjęty), oraz Ash Code – stanowiąc pierwszoplanowe dokonanie nowoczesnej odmiany zimnej fali.

Szymon Gołąb

Album w wersji fizycznej (płyta winylowa, oraz CD) do nabycia w sklepie internetowym Requiem Pour Un Twister.

Future – oficjalna strona

Future – Facebook

Future – Twitter

30 Maj 2015 0

CHŁÓD UTRATY / Bleib Modern: All Is Fair In Love And War

Bleib Modern: All Is Fair In Love And War (LP; Wave Records; Niemcy; 9 maja 2015)

Kiedy na początku roku formacja Bleib Modern (jeszcze wtedy działająca jako duet) zapowiedziała, że wiosną ukaże się jej pierwszy długogrający krążek, intuicja wielu słuchaczy i pasjonatów zimnej fali podpowiadała, iż to może być nader ciekawe, ważne wydawnictwo. Istotnie, album All Is Fair In Love And War w pełni zasługuje na uwagę.

W wersji elektronicznej i winylowej płyta zawiera dziesięć kompozycji (wydanie CD powiększono o trzy bonusowe utwory) utrzymanych w spoistej i rdzennej stylistyce cold wave / post punk nawiązującej do brzmienia tych gatunków w latach osiemdziesiątych. Zespół (tworzący obecnie w pięcioosobowym składzie) całkowicie zrezygnował z eksperymentów z syntezatorami i tanecznym rytmem, koncentrując się na tworzeniu nastroju przy pomocy tradycyjnego instrumentarium: rozbudowanej i „wielobarwnej” sekcji gitarowej, oraz perkusji (tak „żywej”, jak i automatycznej). Elementom tym towarzyszy znakomity, perfekcyjnie chłodny i beznamiętny męski głos, trafiający w gusta zwolenników klasycznie zimno falowej metody wokalnej, znanej chociażby z nagrań The Sisters Of Mercy.

All Is Fair In Love And War to smutna płyta o nieporównywalnym nastroju. Muzyka sekunduje tu tekstom, których lejtmotywem jest utrata – ów nieuchronny składnik życia odmieniany jest tu chyba przez wszystkie przypadki doznań i przemyśleń. Tematyka ta sprawia, że obcujemy z albumem tyleż operującym stylistycznym konkretem, co nader lirycznym, czy wręcz romantycznym. To dalekie, ale uzasadnione skojarzenie – nastrój zawarty na All Is Fair In Love And War spodoba się tym, którzy cenią „uczuciowy ton” kompozycji New Model Army, Eyeless In Gaza, czy wczesnych dokonań The Waterboys.

Bleib Modern - All Is Fair In Love And War - tył okładki (fot. Rafał Karcz) — Bleib Modern – All Is Fair In Love And War – tył okładki (fot. Rafał Karcz)

Warto wspomnieć, że tej wspaniałej muzyce towarzyszy równie niezwykła oprawa wizualna – płytę ilustrują prace autorstwa utalentowanego polskiego fotografika Rafała Karcza. Tajemniczość i subtelnie dozowana perwersja portretowanych przez niego aktów jest swoistym zaproszeniem do ciemnej (choć wzbogaconej o pastelowe odcienie) głębi odczuwania, będącej sednem nowego brzmienia Bleib Modern.

Szymon Gołąb

Album w wersji fizycznej (CD i płyta winylowa) do nabycia w sklepie internetowym Wave Records.

Bleib Modern – Facebook

14 Maj 2015 0

MEMENTO MORI / Synths Versus Me Feat. Vanessa Asbert: Auferstehung

Synths Versus Me Feat. Vanessa Asbert: Auferstehung (LP; Oraculo Records; Hiszpania; 1 maja 2015)

Niewiele jest płyt, które w podobny sposób mówią o rzeczach ostatecznych „językiem” nowoczesnej muzyki elekronicznej. W chłodnym niczym krypta wnętrzu Auferstehung słychać strach, rezygnację i tęsknotę; unosi się też aromat szarego popiołu rytmicznie podbijanego mroźnym ascetycznym wichrem syntezatorów. To współczesna interpretacja dance macabre – bliska (mimo wszystkich różnic) instrumentalnym podróżom do innego wymiaru autorstwa znakomitej formacji Espectrostatic.

Memento mori. Nic dziwnego, Synths Versus Me Feat. Vanessa Asbert to duet hiszpański (dokładniej kataloński), „kultura śmierci” zaś i powiązana z nią wrażliwość artystyczna stanowią nieporównywalny składnik „ducha” tego regionu geograficznego. Być może ze względu na to zapatrzenie w niewidzialne obszary (przy jednoczesnej tanecznej afirmacji życia) muzyka chłodu spod znaku cold / minimal wave doczekała się w Hiszpanii renesansu o największym chyba, spośród wszystkich krajów europejskich, natężeniu. Zaznaczmy, że ilość czynnych zespołów idzie, w tym przypadku, w parze z jakością wykonywanej przez nie muzyki. Album Auferstehung również wpisuje się do grona najnowszych hiszpańskich wydawnictw o „jakościowym” brzmieniu i takim też nastroju – i to jako płyta pierwszoplanowa.

Synths Versus Me Feat. Vanessa Asbert to dość nietypowa nazwa dla duetu, o co chodzi? O podkreślenie wkładu (głównie wokalnego), jaki w muzyce tej formacji ma pochodząca z Barcelony modelka i aktorka Vanessa Asbert. Sceptycznie traktuję (nauczony wieloma polskimi przykładami) eksponowanie widzialnych wdzięków w sztuce, którą ma być przede wszystkim słychać; styl cold wave, z właściwym sobie czarno białym ascetyzmem, sytuuje się dokładnie na antypodach estetyki „show”… Jednak w przypadku duetu z Katalonii swoista drapieżność, oraz niewątpliwy demonizm urody, którą dysponuje Vanessa w pełni przekłada się na walory współtworzonej przez nią muzyki – zarazem powabnej, chłodnej i niepokojącej (wspomnijmy chociażby utwór „Ciudadano”, który potrafi oddziaływać niemal orgiastycznie).

Auferstehung zawiera bardzo różnorodne brzmienia: od syntezatorowego transu (utwory „Grey Skies” i doskonały „Tears Of Joy”), przez ciekawe aranżacje minimal wave („The Tempest Of My Heart”, oraz przeszło siedmiominutową suitę „El Jardín del Edén”), po silnie zrytmizowany post punk („Dark Is On My Side”). Głosowi Vanessy sekunduje tu znakomity, często poddany syntetycznym modyfikacjom męski wokal, zaś wspomniany rytmiczny żywioł tej muzyki podkreśla sięganie po dynamiczną melorecytację.

Znakomity album! Nic więcej nie potrzeba nad to, co pomieszczono w jego wnętrzu – aby słuchając muzyki dobrze się bawić i jednocześnie „pamiętać o śmierci”.

Szymon Gołąb

Synths Versus Me Feat. Vanessa Asbert – Facebook

https://youtu.be/uhikBT8HqQA

8 Maj 2015 0

CIEMNA ZIELEŃ / Сруб: Хтонь

Сруб: Хтонь (LP; Rosja; 27 kwietnia 2015)

Wspaniała płyta, pełna ciemnego natchnienia i aury tajemniczości wywiedzionych z wnętrza syberyjskiej tajgi. Album, który doskonale unaocznia, że nowoczesna muzyka może być z powodzeniem zakorzeniona w tradycji – nie tylko gatunku, ale także miejsca, w którym powstała.

Хтонь to drugi longplay w dyskografii pochodzącej z Syberii formacji Сруб powołanej przez Jelizawetę i Igora Szaprańskich. Jest on zasadniczo kontynuacją długogrającego debiutu Syberian, który ukazał się nieco ponad rok temu, przynosząc interesujący mariaż stylistyk cold wave, post punk i dark folk. Album Хтонь również odwołuje się do tego nastroju, jednak w znacznie bardziej zdynamizowany i przez to odmienny sposób.

Jelizaweta Szaprańskaja (Сруб) - fot. Lupus Morsus — Jelizaweta Szaprańskaja (Сруб) – fot. Lupus Morsus

We wnętrzu płyty, dostępnej na razie wyłącznie do wysłuchania w wersji elektronicznej, znajdziemy dziewięć kompozycji poprzedzonych instrumentalnym wstępem, „Горицвет”. Pojawiające się w tym utworze tradycyjne akustyczne i eteryczne brzmienia doskonale zapowiadają aurę albumu będącego swoistą opowieścią, bądź też zbiorem legend przełożonych na „język” muzyki. Tajemniczość zrodzonej w chłodzie syberyjskiej natury (i takiej też wyobraźni) to osnowa dla płyty zawierającej solidną dawkę melodyjnego post punka w interesujących, oraz rzadko spotykanych w brzmieniach wykonawców zachodnich, aranżacjach.

Odmienność podkreślona została tu głównie przez wykorzystanie tradycyjnego akustycznego instrumentarium (prym wiodą wspaniałe skrzypce i flet) znakomicie, co także należy podkreślić, połączonego ze „składem” rockowym: gitarą basową, oraz przeważnie „żywą” – choć wyraźnie wyeksponowaną – perkusją. Właśnie! Хтонь to jedno z niewielu współczesnych zimno falowych wydawnictw, gdzie ręcznie obsługiwana perkusja brzmi w sposób w pełni transowy, jest istotnym pulsem utworów; kompozycje „Изгнание” i „Грот” posiadają największy na płycie potencjał transowości, bliski estetyce formacji She Past Away. Aranżacje instrumentalne tworzą równoległy, pod względem doskonałości, plan wobec tego, co stanowi zdecydowany wyróżnik muzyki Сруб – wokalu Igora Szaprańskiego. Jego silny, lecz zarazem „podbity” melancholijnym wyrazem głos urzeka; nader interesująca jest także metoda wokalna, oparta na częstym skandowaniu tekstu. Dzięki Igorowi Szaprańskiemu muzyka Сруб rzeczywiście brzmi poteżnie!

Хтонь to perła zimnej fali. Kolejny album, który zaświadcza, że Сруб to ścisła czołówka tej sceny – nie tylko w Rosji, ale i w skali światowej.

Szymon Gołąb

Сруб – VKontakte

Сруб – Bandcamp

Сруб – Facebook