Crystalline Stricture: Syndrome (digital; Tonn Recordings; Irlandia; 3 listopada 2018)
Wyobraź sobie najgorsze. Teraz najlepsze. Czy można odnaleźć muzykę mogącą współbrzmieć z tymi biegunami? Muzykę, która jest z tobą w najważniejszych momentach życia? Takie właśnie miejsce może przypadać płycie Syndrome, długogrającemu debiutowi Crystalline Stricture. Czytaj dalej „ODDECH / Crystalline Stricture: Syndrome”
This Is The Bridge: Broken Sculptures (LP; Tonn Recordings; Wielka Brytania; 27 stycznia 2018)
Brzmienie analogowych syntezatorów, minimalizm, rytmiczność i chłód – to niezmienny styl brytyjskiego projektu minimal wave, This Is The Bridge. Kilka lat temu nagrał on utwór „Transmitter”, który jest swoistym motywem przewodnim audycji Transmission / Transmisja, mam więc sentyment… Co natomiast usłyszymy na nowym krążku? Czytaj dalej „NOWY ZIMNY ŚWIAT / This Is The Bridge: Broken Sculptures”
Ortrotasce: Monument of Existence (2 x LP; Disko Obscura; Stany Zjednoczone; 30 sierpnia 2016)
Wreszcie nagrań Ortrotasce można wysłuchać z kunsztownie wydanego podwójnego longplay’a na płycie winylowej – ta muzyka od dawna zasługiwała na to wyróżnienie. Nie tylko jednak forma wydawnictwa urzeka, ale – przede wszystkim – jego zawartość: brzmienia syntezatorowe tworzone z pasją i bogate w przesłania. Wszystko to sprawia, że Monument of Existence to „future classic” nurtu minimal wave.
Pola Tog: Rayogrammes (EP; Domestica Records; Hiszpania; 15 kwietnia 2016)
Zacznijmy od tego, że Pola Tog nie jest dziewczyną i nie pochodzi ze Szwecji, co mogłaby sugerować nazwa tego jednoosobowego projektu minimal / cold wave. Jego twórca to wenezuelski muzyk i artysta sztuk wizualnych tworzący obecnie w Barcelonie, Joaquín Urbina. Najnowsze wydawnictwo Pola Tog, EP Rayogrammes, jest chwytliwą miksturą awangardowego minimalizmu, miło skwierczącego synthu i tanecznego rytmu. Oto „Własność fal”, „Property of Waves”:
„Wszystko płynie” – i to jak przyjemnie, prawda? Joaquín Urbina (występujący obecnie ze Słowaczką, Aną Gale) ma już za sobą dość długą przygodę z „oldschool EBM” i różnej maści syntezatorowym wintażem – jej początek datuje się na rok 1999. Jako TBN202 wydał w 2003 / 2004 roku epkę Fingernails (nakładem własnej wytwórni No-Domain Recordings), zaś projekt Pola Tog istnieje od czterech lat i Rayogrammes jest jego debiutem. Tyle faktografii. Teraz muzyka. „Cold Text”:
Wydana przez Domestica Records epka to dwadzieścia jeden minut muzyki i cztery utwory. Niewiele – jednak jakość pomieszczonych tu nagrań kompensuje ich ilość. Pola Tog wykorzystuje analogowe syntezatory, wokoderowo modyfikowany męski wokal (na płycie pojawia się też głos kobiecy) spajając całość taneczną melodyjnością a’la Aga Wilk (dokonania mieszkającej w Niemczech Polki to najbliższy kontekst dla Rayogrammes). Wyróżnikiem muzyki hiszpańskiego projektu jest też niemal synth popowe „poczucie przestrzeni” pojawiające się we wszystkich nagraniach z płyty. To właśnie, w połączeniu z chłodnym minimalizmem, urzeka najbardziej. Wyzwala nową definicję czarno-białej wzniosłości – jeśli przełożyć muzykę na język barw.
Faworyzuję dwa zamieszczone powyżej utwory – „Cold Text” i „Property of Waves”.
Szymon Gołąb
Wydawnictwo w wersji fizycznej (kaseta magnetofonowa) i cyfrowej do nabycia na stronie Domestica Records w serwisie Bandcamp.
Pola Tog – oficjalna strona / Facebook
Black Magique: Sexercise / Beverly Kills (singiel; Werkstatt Recordings / Nite Time; Kanada; 21 lutego 2016)
„Smierć w bikini” Republiki to rzadki przypadek udanej groteski w polskiej muzyce. Świetny utwór nagrany w stylu, który mimo że jest kompletnie odmienny od minimal wave Kanadyjczyków z Black Magique, to zapowiada nastrój jaki znaleźć można w ich nagraniach już od 2012 roku (wtedy ukazało się pierwsze wydawnictwo duetu, singlowe demo „Number 8”). Erotyzm i cukierkowa groza. Kto tak dziś potrafi zagrać po polsku? Nikt. Chciałbym usłyszeć rodzimą płytę korespondującą z nastrojem okładki zaprojektowanej dla niej przez Sandrę Drakulską. Może już całkiem niedługo (Sexy Suicide)… Tak brzmieli i wyglądali Black Magique kilka lat temu:
Nadal brzmią podbnie. Utwór „Fashion Kills” pochodzi z „kultowego” już albumu pod tym samym tytułem, który ukazał się w 2013 roku i jest jedynym dotąd longplay’em w dyskografii Black Magique. Duet Bianca i Gabriel lubuje się w wydawnictwach niewielkiego formatu, stopniowo dozujących rozkosz i pożądanie. Taki też jest najnowszy podwójny singiel Sexercise / Beverly Kills, wydany na kasecie magnetofonowej w dwóch wersjach (!) oprawy graficznej. Wybrałbym tę różową, ale niestety – nakład już wyczerpany.
Uwielbiam kasety, magnetofony, wintaż! Co w środku? „Raw synth” – tak chyba określa się ten rodzaj brzmienia, przypominający nieco nagrania rodzimej (ale tworzącej w Niemczech) artystki, Agi Wilk. Syntezatorowy rytm i melodyjność nawiązująca do ścieżek dźwiękowych filmów z lat osiemdziesiątych. Znakomity, „dziewczęco-erotyczny” w wyrazie wokal Bianki, nieco zbliżony do stylu Lissette Schoenly ze Spatial Relation. Synth oczywiście wyłącznie analogowy. Czego chcieć więcej? Może tylko kolejnego lonplay’a.
Szymon Gołąb
Album w wersji fizycznej (kaseta magnetofonowa) i cyfrowej do nabycia na stronie Werkstatt Recordings w serwisie Bandcamp.
Black Magique – Facebook / Bandcamp / YouTube / Vimeo
Start a Blog at WordPress.com. Autor motywu: Anders Noren.
Wave △ Press 