VA: Memorias de un Continente (kompilacja; Infravox Records; Peru; 15 maja 2015)
Nareszcie można posłuchać więcej! Kompilacja Memorias de un Continente to unikalne wydawnictwo prezentujące nagrania południowoamerykańskich wykonawców sceny cold wave, post punk, minimal wave. Na płycie znaleźć można muzykę wielu znakomitych (a wciąż mało znanych w Europie, a tym bardziej w Polsce) formacji: Varsovia, Stockhaussen, Imagenes en Oscuridad, Neue Strassen, Antidolby czy Partial Objects. Dobór utworów oraz ich jakość wykonawcza potwierdzają, że mamy do czynienia z wyjątkowym zestawieniem, które powinno znaleźć naśladowców również w innych częściach świata. Marzę chociażby o kompilacji prezentującej aktualne dokonania post punkowych wykonawców z „bloku wschodniego”.
Infravox Records – VA: Memorias de un Continente (okładka płyty / źródło: infravoxrecords.bandcamp.com)
Datę wydania i format albumu można już oficjalnie potwierdzić: kompilacja Memorias de un Continente ukaże się 15 maja na kunsztownie wydanej transparentnej płycie winylowej o nakładzie 300 egzemplarzy. Pre-order wydawnictwa na stronie Infravox Records w serwisie Bandcamp.
Do tej pory poszczególnych utworów z płyty można było wysłuchać w wersji elektronicznej jedynie we fragmentach – poniżej ekskluzywny mix prezentujący nagrania (prawie) w całości. Odtwarzanie podczas imprez wskazane!
Ash Code: Posthuman (LP; Swiss Dark Nights; Włochy; 22 lutego 2016)
Najnowszy longplay włoskiego tria Ash Code (popularnego w Polsce chociażby za sprawą zeszłorocznego występu na Return To The Batcave Festival we Wrocławiu) ukazał się kilka dni przed zapowiadaną na 27 lutego premierą – i bardzo dobrze! Należałem bowiem do tych słuchaczy, którzy nie mogli się już doczekać nowych rozkoszy od włoskich zimnofalowców. Płyta nie zawodzi oczekiwań, choć jest nieco różna od tego, do czego przyzwyczaił nas ten zespół (za sprawą longplay’a Oblivion z 2014 roku i poprzedzających go singli).
Po kolei. Najpierw o zapowiedziach. Nie lubię czczego marketingu, tych wszystkich sprzedających się na siłę wyblakłych gwiazdeczek z nadwagą i niedorosłych gwiazdorów bazujących na mieszaniu muzyki i ideologii politycznych. O czym mowa? Posłuchajcie polskiego „mainstreamu”, a nawet „alternatywy”. Rzygam tą tęczą. Marketing i sztuka nie chodzą tymi samymi drogami, chyba, że… Za całą sprawę wezmą się muzycy z Ash Code. Zespół doskonale wykorzystał potencjał nowoczesnych narzędzi internetowych (chociażby aplikacji Facebook Mentions), aby dozować słuchaczom przyjemności zawarte na Posthuman. Brawo! Tak się to dziś powinno robić!
Gdyby jednak za tymi zabiegami nie stała muzyczna jakość, zniechęciłoby to wielu do sięgnięcia po płytę… Jest jednak wprost przeciwnie – Posthuman to 12 utworów potwierdzających już wyrobioną pozycję Ash Code na scenie cold /synth wave i post punk. Co ważne (i słyszalne nawet podczas pobieżnego obcowania z nowa muzyką Włochów) zastosowano na Posthuman szereg interesujących zabiegów, dzięki którym brzmienia Ash Code nieco „złagodniały”, nachyliły się w stronę post punkowej „ballady” w guście The Cure (prym wiedzie tu fenomenalny utwór „Fragments”). Na płycie pojawia się też często świetny wokal kobiecy – i jest właściwym dialogowym ubarwieniem tradycyjnie już znakomitego głosu Alessandra.
Niezmienne pozostało mistrzowskie, melodyjne i cudownie taneczne połączenie brzmień syntezatora, gitary basowej i automatycznej perkusji – znak rozpoznawczy Ash Code. Dodajmy: Posthuman podkreśla wymiar melodyjności (niemal romatycznej w wyrazie), dzięki czemu jest to najbardziej „gotycka” płyta w dyskografii zespołu. Czarny romantyzm i syntezatory – o to chodzi! Posłuchajcie „Try To Be Mine” – najlepszego (obok It’s Time To Face The Abyss” i wspomnianego już „Fragments”) utworu na płycie:
Co jeszcze? Oprawa graficzna płyty! Ponownie w niepowtarzalnym stylu „cukierkowo-słodkiego-horroru” przygotowała ją polska artystka, Sandra ‚Drakulska’ Roczeń. Jest pięknie!
Forever Grey: Boundaries (LP; Bat-Cave Productions; Stany Zjednoczone; grudzień 2015)
Kto zna pochodzący z Michigan duet Forever Grey? Na pewno słuchacze radiowych seansów z cyklu Transmission / Transmisja – kilkakrotnie bowiem utwory tej formacji pojawiły się na antenie wzbudzając spore zainteresowanie swoją niejednoznaczną stylistyką, trudnym do określenia połączeniem syntezatorowego minimum z chłodnym post punkowym klimatem a’la Lebanon Hanover. Na tym chyba koniec. Nieco zapomniałem o ich muzyce… Dlatego longplay Boundaries może naprawdę cieszyć, ta płyta zbiera bowiem wszystko to, co najlepsze w nader bogatej dyskografii duetu z Michigan.
Forever Grey (źródło: forevergrey.bandcamp.com)
„Niejednoznaczność stylistyczna”? W przypadku Forever Grey może być ona ekscytująca. Oto dwa utwory, które znajdziemy na Boundaries i… Coś na kształt podniecającego kontrastu czerni i bieli, który zachodzi między nimi:
..i jeszcze kilka fotografii zdobiących okładki wydawnictw Forever Grey (w sliderze, żebyście przypadkiem zbyt długo nie wpatrywali się w szczegóły):
Ten pokaz slajdów wymaga włączonego JavaScript.
Fajne, prawda? Zespół dba o graficzną reprezentację swojej muzyki, wypełnionej ciemnymi obsesjami i natchnieniem „platonicznej erotomanii” (cytując Poego). Czarno-biała estetyka zdjęć sugeruje też brak zainteresowania muzyków neonowym mainstreamem oraz może przypominać oprawę wydawnictw jednej z ciekawszych (nie tylko za sprawą tragicznej i widomie zaaranżowanej śmierci wokalisty) formacji nurtu cold wave – The Anxiety Of Love. Szczerość przekazu. Czy potrzeba czegoś jeszcze? Owszem – takiego właśnie połączenia synthu i gitary elektrycznej (oraz głosu kobiety i mężczyzny), jakie odnajdziemy w nagraniach Forever Grey.
15 singli i albumów rozmiaru EP, oraz jeden kompilacyjny longplay – to naprawdę sporo, biorąc pod uwagę, że pierwsze wydawnictwo Amerykanów (znakomita epka Poems About Eternity) datowane jest na… Marzec ubiegłego roku. Muzyka duetu została też niedawno doceniona przez autorów kompilacji Scraping Beats, zaś nieco wcześniej znalazła się we wnętrzu kilku znaczących posumowań najlepszych dokonań cold wave w 2015 roku.
Forever Grey (źródło: Facebook)
Boundaries to płyta, którą warto mieć i często do niej powracać. Zwraca uwagę fakt, że krążek został wydany przez polską wytwórnię Bat-Cave Productions – nie sądziłem, że rodzimi wydawcy „trzymają rękę na pulsie” tego, co w nowej odmianie zimnej fali istotne (bo, zazwyczaj, nie trzymają). Dodatkowo można zagłosować na Forever Grey, aby usłyszeć ich na żywo podczas tegorocznej edycji Return To The Batcave Festival we Wrocławiu. Już głosowałem.
Memorias de un Continente (kompilacja; Infravox Records; Peru; 30 marca 2016)
To wyjątkowa płyta. Memorias de un Continente jest obszernym wydawnictwem (przeszło 57 minut muzyki) prezentującym nagrania formacji tworzących obecnie w nurtach synth punk i synth / minimal wave na kontynencie południowoamerykańskim. Obok zamysłu udokumentowania pewnej „fali” (dokładniej: zimnej fali) w nowoczesnej muzyce elektronicznej (która, jak się okazuje, jest w Ameryce Południowej na nader wysokim poziomie), Memorias de un Continente potrafi sprawić słuchaczowi wielką frajdę z obcowania ze znakomitymi dźwiękami.
Stockhaussen (Meksyk), Varsovia (Peru), Wonder Dark (Brazylia), Ferdinand Cärclash (Kolumbia), Llevame z Kuby, w jednym z najlepszych na płycie utworów „Imagenes en Oscuridad”, czy Glue Universe z Ekwadoru – znacie ich muzykę? Nie? To pora poznać – oto Stockhaussen w duecie z gruzińską wokalistką Keren Batok:
Rewelacja! Równie fenomenalna jest południowoamerykańska składanka, która pozwala w unikalny sposób wniknąć w klimat tamtejszych brzmień cold wave. Czym się one wyróżniają? Przede wszystkim dojrzałością. Prezentowani na płycie muzycy tworzą na naprawdę wysokim poziomie, z dużą dozą gatunkowej świadomości i wrażliwości na historię sceny minimalistycznej elektroniki (wyraźnie słyszalne są – niemal we wszystkich utworach – inspiracje chociażby Neue Deutsche Welle). „Latino synth” nie jest też, inaczej niż – na przykład – obecna zimna fala w Polsce, tak zasłuchany w Stany Zjednoczone i język angielski. Mam wrażenie, że w Peru, czy w Brazylii naśladownictwo skreśliłoby od razu danego muzyka z „listy autentyczności”… Fenomen – i świeżość tę słychać na Memorias de un Continente niemal w każdym nagraniu.
Memorias de un Continente (grafika z wkładki płyty / źródło: materiały prasowe Infravox Records)
Kompilacja zawiera 13 utworów i wszystkie są godne polecenia oraz zaprezentowania szerszej publiczności. Najlepiej podczas imprez, muzyka zawarta na płycie ma bowiem spory potencjał taneczny. Plusem wydawnictwa jest także jego pieczołowite przygotowanie od strony nagrania – Memorias de un Continente to krążek, który – po prostu – świetnie brzmi, nawet w dostepnym mi przed premierą, formacie mp3.
Szymon Gołąb
Album ukaże się w wersji fizycznej (płyta winylowa o limitowanym nakładzie 300 egzemplarzy) 30 kwietnia, w cyfrowej – miesiąc wcześniej. Obie wersje wydawnictwa dostępne są (pre-order) na stronie Infravox Records w serwisie Bandcamp. Poniżej można wysłuchać fragmentów wszystkich utworów zawartych na płycie.
Koncert Bleib Modern już 25 czerwca (sobota) w warszawskim klubie Chmury, ul 11 listopada 22. Support: Michał Pydo i Vökuró. Start: 21.00. Szczegóły na Facebooku.
Bleib Modern: Vale Of Tears (LP; Wave Records / Black Verb // Records; Niemcy; 22 stycznia 2016)
Czarno-białe gruboziarniste zdjęcie melancholijnej kobiecej twarzy autorstwa polskiego fotografika Rafała Karcza umieszczone na okładce Vale Of Tears doskonale wprowadza w nastrój tej płyty – najlepszego (jak dotąd) wydawnictwa formacji Bleib Modern.
Vale Of Tears to drugi longplay w dyskografii niemieckiej grupy powołanej przez Philippa Läufera, obok wydanego w zeszłym roku krążka All Is Fair In Love And War. Jest to także album utwierdzający w przekonaniu, że obcując z muzyką wciąż przecież młodego projektu Bleib Modern (początki grupy to rok 2014), mamy do czynienia z dojrzałą i niemal wizjonerską odmianą stylistyki z pogranicza nurtów post punk i cold wave. Nagrania Bleib Modern brzmią charakterystycznie i nie sposób pomylić ich z większością dokonań współczesnej odmiany zimnej fali. Czy jednak istnieją dla tej muzyki odniesienia?