Vlimmer: XIIIII (EP; Blackjack Illuminist Records; Niemcy; 29 listopada 2019)
Nie znajdziecie tu przebojów. Na XIIIII nie ma też niczego, co można uznać za „wybitne osiągnięcie” w obrębie gatunków cold wave albo post-punk. Dlaczego więc chce się powracać do tej płyty?
XIIIII, najnowsza epka projektu Vlimmer zawiera muzykę, dla której trudno znaleźć porównania – i tak jest niemal z każdym z piętnastu wydawnictw formatu EP firmowanych przez Vlimmer. W ciągu dwudziestu dwóch minut trwania albumu XIIIII gatunkowo dzieje się naprawdę wiele – płyta jest udaną miksturą gitarowego post-punka, refleksji dark wave, ciemnych pulsów cold wave, a nawet synth popu. Zbyt wiele? Nie dla stylu Vlimmer, który spaja tę różnorodność w miłą dla ucha całość. Nie bez znaczenia jest także pierwszy plan albumu, a więc charakterystyczny (i znakomity) męski wokal wykonujący teksty wyłącznie po niemiecku.
Spoiwem dla XIIIII są emocje, które sytuują ten album na antypodach muzyki gatunków popularnych, w których emocjonalność wyrażana jest w sposób ograniczony konwencjami. Tym właśnie różni się zimnofalowe „podziemie” – podobne ograniczenia odrzuca, czyniąc niejednokrotnie emocje kluczem i zasadą stylu brzmienia. Muzyka Vlimmer (podobnie zresztą jak nagrania TR/ST czy We Are Temporary, do których blisko niemieckiemu projektowi) cała składa się ze słyszalnych emocji – i mają one ciemny, abisalny wektor. Przez to właśnie jest piękna i możliwa wyłącznie w „podziemiu”.
„Killerem” płyty to utwór „Zielzyklus”.
Album w dwóch wersjach fizycznych (CD i kaseta magnetofonowa) wzbogaconych autorskimi materiałami graficznymi oraz w wersji fizycznej do nabycia na stronie wytwórni Blackjack Illuminist Records w serwisie Bandcamp.
Wave △ Press 
Skomentuj