People Of Nothing: People Of Nothing (LP; Anywave Records; Francja; 26 maja 2014)
Muzyka na tej płycie bliska jest poezji. To album, którego – zdecydowanie – należy słuchać w kontekście ciemnego liryzmu. Chłodna fala jest tu nośnikiem dla swoistej głębi przeżywania; formą podawczą potraktowaną doskonale i w nader indywidualny sposób.
Debiutancki longplay francuskiej formacji People Of Nothing, założonej przez multiinstrumentalistę Floriana Chombarta, to dziesięć kompozycji (w tym dwa remiksy) oscylujących pomiędzy różnorodnymi odmianami brzmień cold wave: od akustycznego, gitarowo – fortepianowego minimalizmu, po syntezatorową rytmiczność i puls automatu perkusyjnego. Dodajmy jednak, że zwolennicy nieco bardziej zachowawczej formy chłodnej fali będą z tej płyty zdecydowanie bardziej zadowoleni, niż poszukujący elektronicznych eksperymentów. Gitara elektryczna to pierwszoplanowy instrument na tej płycie – jej brzmienie wykorzystano tu zresztą właściwie, utwory posiadają moc i wyrazistość. Muzyka People Of Nothing może być porównywana do dokonań grup Feeding Fingers, czy Kiss The Anus Of The Black Cat (tak, jest taki zespół…), zestawienie to jednak nie oznacza wtórności. Nastrój tego albumu jest nieporównywalny.
Do tej płyty jest jeden klucz – jest nim liryczne piękno. Tutaj jednak nie wiąże się ono z dłużyznami muzycznej frazy; przeciwnie, debiut People Of Nothing to ekspresyjne napięcie, powściągliwa emocjonalność i kontrapunkt. Trudno wskazać utwory, które byłyby najlepszymi na tej płycie – jest ona w całości godna polecenia, harmonizując nastrój bez zbędnych elementów. Tradycyjnie jednak, wybieram kompozycje o rdzennie chłodnofalowym brzmieniu: „Hold”, „Haircut The Grass”, oraz „Hoax Nose”.
Długo szukałem muzyki komponującej się z poezją w tak nowoczesny i odkrywczy sposób. Ten album stał się znaczącym przełomem. People Of Nothing to „Wydrążeni ludzie” – „The Hollow Men” – chłodnofalowy przekład aury Elliotowskich strof. Jestem urzeczony tą płytą!
Szymon Gołąb
Wave △ Press 
Skomentuj