None: Odium (LP; Niemcy; 16 lutego 2017)
Na czym polega sedno sztuki słuchania muzyki i dzielenia się nią na radiowej antenie oraz blogu? Przede wszystkim na odkrywaniu debiutów i nowych projektów, które mogą – w przyszłości – dać muzyce coś więcej, niż kolejną dyskografię i krótkotrwały promocyjny ferment. Tego się trzymam. Jestem też szczęśliwy, mogąc dziś słuchać w pełni dojrzałych (i znaczących) dokonań takich projektów jak Supernova 1006, This Cold Night, czy Alles. W tej linii, debiutów „rokujących”, znajduje się pierwszy longplay niemieckiego None.
None to jedna dziewczyna, Anna Nin. Gitary, wokal, synth oraz potężna muzyczna wyobraźnia – to właśnie Anna z None. Na zauważenie zasługuje też fakt, że jej projekt „startuje” nader odważnie – Odium to pełnowymiarowa płyta (jedenaście utworów) dostępna, na razie, tylko w wersji cyfrowej. Co znajdziemy we wnętrzu tego wydawnictwa?
Wszystkie grzechy debiutu (szczególnie poważny jest ten, który dotyczy jakości nagrania), ale przesłonięte wspaniałą muzyczną wizją z pogranicza nurtów: cold wave, post punk, minimal synth, dark ambient oraz dark wave. Na Odium są też wyraźnie słyszalne wpływy, chociażby: In Death It Ends, Kælan Mikla, czy Lebanon Hanover… Nie niweczy to jednak efektu nowości i odmienności – nawet na bardzo zróżnicowanej scenie dzisiejszej zimnej fali.
Właśnie – różnorodność! Klucz do tej płyty. Zapewnia ją zwłaszcza warstwa rytmiczna utworów, a więc walor, który zazwyczaj nie pomaga zróżnicowaniu nastrojów na krążkach większości wykonawców cold wave. Na Odium jest jednak inaczej – i trzeba prawdziwie „czuć” o co chodzi w zimnej fali, aby jej budulec (automatyczny puls) uczynić sednem zmienności nastrojowej nagrań. Kto to potrafił? Joy Division na swoich dwóch jedynych longplay’ach.
Gdzie zmierza Anna tworząc, już na początku, tak dobrą muzykę?
Szymon Gołąb
Płyta w wersji cyfrowej dostępna na stronie None w serwisie Bandcamp.
Wave △ Press 
Skomentuj